Een schoolreisje: dá’s lang geleden! De aanblik van een grote touringbus voor de deur, je ouders die je uitzwaaien, een tasje met brood, snoep, een zakje chips. En dan naar het attractiepark de Bedriegertjes. Tegenwoordig gaan scholieren ook naar de Bedriegertjes. Op het Binnenhof.

De Bedriegertjes waren onderdeel van een landgoed, Rosendael geheten. Het ligt in Gelderland, bij Rozendaal, maar dat wisten wij toen nog niet. Het was een eind rijden, dat weet ik nog wel. Maar dat maakte niet uit; elke dag  leek wel een leven. Maar wat wáren de Bedriegertjes? Wel, het was het simpelse vermaak dat een mens kan wensen: straaltjes water die plotseling uit de grond spoten. De waterstralen werden ongezien aangezet door een suppost van het park. Hilariteit alom. Ineens veranderde het pad in een fontein. Het stelde niks voor, zeker als je het vertier van nu ziet, maar we waren er blij mee.

Onschuldig, goedkoop vermaak. Daar vulden wij onze dagen mee. We maakten poppetjes en diertjes van kastanjes en eikeltjes uit het bos, met benen en armen van lucifers. We zochten beukennootjes en aten die op tot we buikpijn hadden. Eigenlijk was er niks, er werd maar wat aangeklooid. En dat noemden je ouders dan 'knutselen'. Het schoolreisje eindigde steevast met de thuiskomst, waarbij iedereen onder de stoelen dook. Zodat het leek alsof er niemand in de bus zat als de ouders ons stonden op te wachten. Ik zal nooit vergeten dat, toen de motor van de bus stil viel, ik een ouder hoorde zeggen: ‘Was dat maar waar’. Tot op de dag van vandaag meen ik dat dat mijn vader was, maar hij blijft ontkennen.

Nu gaan de schoolreisjes naar het Binnenhof. Het kabinet trekt er jaarlijks vijf miljoen euro voor uit. Een bezoek aan de grootste probleemwijk van dit land wordt hiermee zo ongeveer opgedrongen. ‘De beginselen van de democratie en de fundamentele waarden van onze democratische rechtsstaat moeten jongeren worden bijgebracht’, zegt minister Kajsa Ollongren van Binnenlandse Zaken. Dat klinkt als een leuk dagje uit. Nee, geef mij maar die andere Bedriegertjes. Dat was vermaak zonder waarde – maar nu een waardevolle herinnering.