Column

Oranje sterretjes

19-04-2013
    Beatrix, onze koningin, verricht op 24 april de opening van de Constantijn Huygens-expositie in de Grote Kerk. Men spreekt van een historische gebeurtenis en zulks is zeker het geval. Constantijn Huygens was een man van  vele talenten. Kaliber Michelangelo. Leonardo da Vinci. Ja, tussen die twee Grote Namen durf ik hem gerust te plaatsen. Terecht dus, dat hier groots en meeslepend wordt uitgepakt. Bijzondere bikvanger tijdens de tentoonstelling is de Oranjezaal van paleis Huis ten Bosch. Die is op ware grootte nagebouwd. Constantijn Huygens was opzichter tijdens het construeren van de zaal. Zijn magnum opus? Volgens velen wel. Ik weet het nog niet; ik moet in de Grote Kerk eerst een jeugdtrauma verwerken. Dat komt zo: mijn pa heeft een loopbaan bij de marechaussee gehad. Toen ik een jaar of tien was mocht ik mee naar het werk van mijn vader. Hij was op dat moment belast met de beveiliging van Huis ten Bosch (waar de koningin toen nog niet koninklijk resideerde). Ja, ik mocht door dat hek op de Bezuidenhoutseweg. Langs het huisje, waar de marechaussee bivakkeert, rechtdoor, rechtsaf…..de oprit…ach, een herinnering om nooit te vergeten. Het was mijn Sissy-moment. Mijn Sound of Music, maar zonder Alpen. Het statige bordes lonkte, gelijk een trap naar de hemel. Maar hoe zou zo’n paleis er van bínnen uitzien? Hoezeer mijn vader mij ook had verboden om één stap over de drempel te zetten….je bent kind. Ik vindt een deur. Tot mijn stomme verbazing – open! Smal stenen trappetje naar boven. Ik hijg. Andere deur open. Tapijt kraakt. Of is het de vloer? Ik zie een andere deur, breng mijn hand naar de klink, doe ‘m open….dan stokt mijn adem en zie ik alleen nog sterretjes. Zwart voor mijn ogen. Ik val neer. Nog vele jaren na dit bizarre voorval heeft mijn moeder bij m'n pa geprotesteert omdat hij te hard geslagen zou hebben. Maar hij gaf geen duimbreed toe. Ik had er zelf om gevraagd. Zie daar mijn jeugdtrauma. Als ik terugdenk aan deze herinnering eindigt het altijd met sterretjes. Nu wil ik eindelijk die Oranjezaal wel eens zien.