Column

De moeder aller bonbons

17-03-2012
Afgelopen week bracht ik een bezoek aan patisserie Jarreau in de van Hoytemastraat te Den Haag om een doosje bonbons te kopen voor mijn moeder. Niet zonder reden: hier wordt volgens kenners de beste bonbon van Nederland gemaakt. Dat verdient een nader onderzoek, zeker in het kader van deze column en uit liefde voor mijn moeder - twee vliegen in één bonbon, als het ware. De winnende creatie van patissier Bart de Gans lag verleidelijk te glanzen in de vitrine en maakte mij gretig. ‘Doe maar een doosje van acht', zei ik, voordat ik naar de prijs had gekeken. Twee euro per stuk. Dat is even slikken. Maar je houdt van je moeder en ik hoop deze aankoop te declareren bij de krant (met mijn bezoek aan een Chinese massagesalon is dat tenslotte ook gelukt). Afijn, om de bonbon te beschrijven voor deze column meen ik er thans thuis eentje te moeten consumeren. Ik wil mij hier niet voordoen als expert, maar ik bén fanatiek liefhebber van Belgische bonbons, met een voorkeur voor pralinés uit Ieper. Men zegt wel eens dat chocola voor vrouwen een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft. Dan zal het mijn vrouwelijke kant zijn die mij ertoe brengt een tweede en een derde bonbon op de tong te nemen. Pas dan kun je smaak, textuur en mondbeleving op zijn waarde schatten. Stom! Ik vergeet een foto van te maken voor Facebook. Hoort erbij, tegenwoordig. Heeft u wel eens een bonbon met een bot keukenmesje doorkliefd? Ik sinds kort wel. Pas bij de vijfde bonbon lukt het goed. De foto staat inmiddels op internet. Een dwarsdoorsnede van de exotische explosie, met daarin laagje voor laagje de ingredienten, ambachtelijk opeengestapeld: krokante kokoslaag, mangovulling met zacht rood pepertje voor de ‘bite', gelei van passievrucht om de boel te blussen - een tractatie van wereldklasse. Vakmanschap omhuld door pure chocola. Heel even zit ik in dubio: met een oneven aantal bonbons op bezoek komen is niet netjes, dus eet ik de zesde zonder schuldgevoel op. Mijn moeder kennende zegt ze straks: ‘Toe, neem er zelf ook een'; de zevende verorber ik daarom ook alvast. Maar die laatste is voor jou, mam. Of hoef je niet?