Column

De paden op, de potten in

07-05-2009
Andersvoelenden. Zo noem ik mensen die iets anders leuk vinden dan ik. Moge het leven hen alle zegeningen brengen die ze verdienen, maar ze blijven voor mij andersvoelenden. Dat geldt niet voor lesbiennes, immers, ik val ook op vrouwen. Derhalve kan ik een flink eind meegaan in hun gevoel. Maar bij de opening van het zoveelste damespad, op 1 juni in Limburg,wil ik even stilstaan. Een damespad is een wandelroute voor lesbiennes waar zij van de natuur kunnen genieten – in de ruimste zin van het woord. De benaming ‘damespad’ is natuurlijk verkeerd: alsof alle dames lesbisch zijn. Pottenpad klinkt beter. Dan doet dan weer denken aan een soort afwerkplek voor lelijke lesbo’s, maar dat is het niet, verzekert de organisatie (www.damespad.nl). En:iedereen mag er wandelen, er staan geen slagbomen of reusachtige potten bij de ingang. Maar hoe weet je dan of iemand lesbisch is? Heel simpel. Ze krijgen een speldje bij de routebeschrijving meegeleverd - voor het geval u ze niet herkent aan hun roze tuinbroek. Sorry, dat klinkt allemaal wat flauw; maar als je vanwege je sexuele geaardheid door een bos moet paraderen met een speldje op, krijg ik het een beetje benauwd. En de volgende groep staat al klaar: een pottenpad? Dan moet er ook een homopad komen. Oh nee, die hebben we al. Bij bosjes. Daar zijn de mannen ook andersvoelend, maar dan zonder de letter–s.  Het is een vervelende trend, maar hij lijkt niet te stoppen: we gaan terug in de tijd. De samenleving wordt andermaal opgesplitst in aparte clubjes. De verzuiling woekert opnieuw welig om zich heen. Er zijn talrijke omroepen die graag voor hun doelgroep tv willen maken. Ieder z’n eigen paadje. Ieder z’n eigen praatje. We zetten één stap vooruit, maar we doen er drie terug. Het verleden als de toekomst, ik vind het een eng idee. Hoe meer zuilen, hoe minder je ziet. Afsplitsing leidt altijd tot verdwazing. Al willen bepaalde groepen het zelf nóg zo graag: niet doen. Laten wij gezamenlijk het bos ingaan. Met ieder ons eigen rugzakje. Laten we samen het pad bewandelen dat ons, uiteindelijk, binden zal. Ik vind dat je nooit mensen mag isoleren van de samenleving. Tenzij ze de Mexicaanse verkoudheid hebben.