Column
Michael Jackson: rest in pieces
04-07-2009
Wat is het leven vaak toch onterecht: Michael Jackson gaat dood, maar Dries Roelvink blijft gewoon leven. De dood van Michael heeft de wereld al een paar dagen in zijn greep. Alsof we het niet zwaar genoeg hebben met de recessie, of de Tequilagriep, of de kukelekukoorts. De meest bizarre details uit Michael’s privé-leven worden te grabbel gegooid; wie Michael Jackson wil herinneren als een uniek muziektalent en een virtuoos danser kan dat vergeten. De wereld wil zich vergapen aan Wacko Jacko, de freak. Hij gebruikte per dag drie verschillende pijnstillers. De King of Pep. Hij huurde een huis van 100.000 dollar per maand. Misschien kreeg hij de eerste factuur van de huur en is hij zich doodgeschrokken? MJ was natuurlijk geen gelukkig mens. Hij stierf met een schuld van 500 miljoen; daar zou ik ook een rolberoerte van krijgen. De popster gaf ieder jaar 5 miljoen meer uit dan hij had. Wat in het klein werkt,werkt blijkbaar ook in het groot. In zijn paranoide wereld, ontstaan uit een ernstig gebrek aan ouderlijke liefde in zijn jeugd, was alles mogelijk. Een kolossaal familiepark, voor zichzelf alleen. Een aap als huisvriend. Zelfs een nieuwe neus, wat gruwelijk mislukte; zijn neus was allang overleden voordat Michael zelf stierf. Inmiddels weet ik meer over het privé-leven van hem dan over dat van mezelf. Bij zijn leven heeft hij geprobeerd een lichtere huidskleur te krijgen, maar tevergeefs: na zijn dood wordt hij nu alsnog zwart wordt gemaakt. Daar baal ik van. Ik zou Michael Jackson liever herinneren als een muzikaal genie, maar dat hijgerige gedoe en de afgrijselijke zucht naar roddels maken het mij onmogelijk. In de muziek was hij een trendsetter. Buiten de muziek trouwens ook; hij liep al met een mondkapje, lang voordat ze dat in Mexico deden. Zijn betere songs – er zijn ook een hoop slechte – hebben sommige momenten in mijn leven lichter gemaakt. Dus zeg ik: jammer dat ‘ie weg is. Een groot artiest is vertrokken naar Never Neverland. Aan de andere kant: je kan je kinderen nu weer met een gerust hart buiten laten spelen. Da’s ook wat waard.