De wolf van Luttelgeest, die dit jaar de gemoederen danig bezig hielt, was meer dan een curieus nieuwsbericht. Het was een omen. Immers, als het vuur gedoofd is dan komen de wolven. Die wolf was wel in het land maar hardstikke dood. Aangereden? Nee, doodgeschoten. Later bleek van wel. Er werden ook restanten van een oude bever in zijn maag aangetroffen. Die Patricia Paay doet ook alles om aan haar gerief te komen, was het eerste dat ik dacht. Vervolgens kregen de Polen de schuld – zoals wel vaker –want daar kwam de wolf vandaan. Hoe toepasselijk ook, dat de wolf zich openbaarde bij het plaatsje Luttelgeest. De luttelen van geest worden geconfronteerd met een wolf en schieten van angst in een spastische stuip. Zoals Den Haag reageerde op die andere wolf – de PVV. Nauwelijks vier jaar geleden kwamen deze politieke beweging zonder leden in de gemeenteraad. Met veel tumult, niet in de laatste plaats omdat de ledenloze leider daags na verkiezingen meteen opstapte omdat hij het werk in de Tweede Kamer belangrijker vond. De jaren daarna werden gekenmerkt door ruzies, roddels en afvallige fractieleden die uit de school klapten. Op z’n zachts gezegd allemaal niet fris. Overal gaat wel eens iets mis maar dit kwam wel héél amateuristisch over. Hoe valt dan te verklaren dat uit een peiling de PVV als grootste partij uit de bus komt? En dat de PvdA, flink neergesabeld vanwege hun steun aan het Spuiforum, als tweede eindigt? Blijkbaar hebben mensen geen geheugen. Of geen geweten. Of  beiden. De andere partijen lijken er niet meer toe te doen. Het is een peiling en dat maakt het  verdomd lastig om er iets definitiefs van te zeggen. Maar mocht de verkiezingsuitslag worden wat deze peiling voorspelt dan wordt de stad vrijwel onbestuurbaar. Een coalitie vormen is ondoenlijk – de PVV wordt niet bepaald gezien als geliefde huwelijkskandidaat. Misschien dat daar nu verandering in zal komen; politiek is immers een samenwerking van mensen die mekaar continu aan het bestrijden zijn. Wie is er bang voor Wolfje Wilders?